เผลอแปบเดียวผ่านไปครึ่งปี 2018 แล้วหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่เหมือนเพิ่งบิดขี้เกียจตอนสิ้นไปหมาดๆ เวลาผ่านไปไวกว่าแสงเสียอีก...

ในแต่ละปีเราต้องมีมิชชั่นในการไปเที่ยวประเทศแปลกหูอย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง เพื่อออกไปเพื่อกระตุ้นอะดรีนาลีน หาแรงบันดาลใจใหม่ๆ รวมถึงพักผ่อนให้ร่างกายได้รีสตาร์ท และทริปนี้เราขอกล่าวคำว่า Bula...

“มัลดีฟส์” แค่ได้ยินชื่อก็สามารถทำให้ก๊วนเพื่อนสาวตาลุกวาว หัวใจเต้นโครมครามสั่นระรัว มโนถึงภาพตัวเองกำลังแหวกว่ายในทะเลสีฟ้าครามอันสดใส นอนชิคเก๋อยู่บนรีสอร์ตหรูหรากลางน้ำ ก่อนจะฝันสลายเมื่อเพื่อนคนหนึ่งสะกิดให้ตื่นพร้อมกับตะโกนใส่หูว่ามันแพง...

“ ประสบการณ์บางอย่างหาซื้อไม่ได้ ถ้าอยากได้ต้องลงมือทำเอง ” ถ้าให้ประเมินตัวเองเล่นๆ แกว่าตัวเองใช้ชีวิตแบบมนุษย์หรือแบบหุ่นยนต์มากกว่ากัน...

ญี่ปุ่นประเทศที่เราเชื่อว่าคนที่เคยไปจะไม่แปลกใจเลยเวลาที่เห็นใครไปแบบไปแล้วไปอีก ไปซ้ำไปซาก ไปแบบไม่มีเบื่อ เพราะญี่ปุ่นคือหญิงสาวทรงเสน่ห์ ผู้มีเทคนิคการมัดใจสไตล์เกอิชาที่เพียงแค่เห็นเป็นต้องหลงไหล ตกหลุมรักชนิดไม่ยอมถอนตัว...

ผืนฟ้าตรงข้ามกับแดนดิน มหาสมุทรตรงข้ามกับภิภพ เขียวตรงข้ามกับแดง ตะวันตกตรงข้ามกับตะวันออก สิ่งตรงข้ามกันต้องขัดแย้งกันจริงหรอ แล้วถ้ามันเกิดเข้ากันขึ้นมาหล่ะ...