บางคนบอกว่าชีวิตคือการเดินทาง
บางคนบอกว่าชีวิตคือการเรียนรู้
บางคนบอกว่าชีวิตคือบทเพลง
บางคนบอกว่าเพราะชีวิตคือชีวิต
แท้จริงแล้วชีวิตคืออะไรกันแน่…. ร้อยพันเหตุผล แปดหมื่นคำตอบ หรือชีวิตไม่ได้มีแค่คำตอบเดียว และชีวิตอาจไม่ใช่การหาคำตอบ แต่อาจเป็นการตั้งคำถามก็เป็นได้ ถามตัวเองว่าต้องการอะไร อยากเป็นอะไร อยากไปที่ไหน กับคำตอบที่ไม่แน่นอน และกับคำถามที่ยังไม่รู้ แต่ที่รู้แน่คือเราจะอยู่อย่าง Live Alive จะใช้ชีวิตให้มีชีวาจนเมื่อมองกลับมาก็ยังต้องอิจฉาตัวเอง ทริปนี้เราเลยอยากชวนแกออกเดินทางไปจังหวัดซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตอันอุดมสมบูรณ์ทั้งผืนป่าน้อยใหญ่ แหล่งน้ำ รวมไปถึงประวัติศาสตร์ที่น่าติดตาม เส้นทางที่บอกใบ้ความหมายของชีวิต 7 ข้อ และ 7 สถานที่ๆ เราอยากแนะนำ “กาญจนบุรี”
001 เพื่อเรียนรู้คุณค่าของธรรมชาติต้นกำเนิดของชีวิต
ออกไปเรียนรู้วิถีที่ทำให้เรามีความสุขไปทั้งชาติ บนความเรียบง่าย หลีกหนีจากความเจริญทรงสี่เหลี่ยมและฝุ่นควัน ณ ฟาร์มแห่งความสุข เกษตรแบบพอเพียง บนผืนดินของพ่อ อ้อมกอดของแม่ ตามคำนิยามของไร่เกษตรอินทรีย์แห่งนี้ ศูนย์การเรียนรู้การอนุรักษ์ระบบนิเวศน์กับเกษตรอินทรีย์ และแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง นี่คือโลกอีกใบที่แสนแตกต่างจากความจริงที่เราพบเจอในแต่ละวัน ความสงบร่มเย็น เรียบง่าย แต่ไม่อดอยาก วิถีแห่งชีวิตดีๆ ที่แท้ทรู
กลิ่นดินที่ชุ่มชื่น กลิ่นผักกลิ่นหญ้าที่สดชื่น และแสงแดดที่ร้อนแรง ชวนให้เราอยากมีชีวิตมากกว่ากลิ่นควันจากท่อไอเสีย และหมอกพิษใจกลางกรุงยิ่งนัก หลังจากที่ได้พูดคุยและเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากไร่แห่งนี้ ทำให้เรารู้ว่าชีวิตแบบนี้มันโคตรจะไม่ง่ายเลย ทุกอย่างต้องใช้แรงกาย แรงใจ เงิน และเวลา แต่มันก็ไม่ยากเกินกว่าการเผชิญหน้ากับเจ้านายและลูกน้องที่คาดหวังให้เรามีความสามารถระดับล้านห้า แต่จะจ่ายเงินแค่หมื่นสี่ หรือการต้องอดทนนั่งแช่อยู่ในรถติดรอลุ้นให้ถึงที่ทำงานตามเวลาบนท้องถนนในวันฝนตกหนักและทางข้างหน้ากำลังทำสะพานอยู่แน่ๆ ถ้าแกจะถอนใจยาวและยังไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน เราแนะนำให้แกออกเดินทางกลับมาที่จุดเริ่มต้นของชีวิตที่นี่สิ
002 เพื่อเดินหน้าย้อนกลับไปในความเป็นเด็ก
ถ้าแกเคยอินกับเนื้อเพลงขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ม้ายยย ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ไม่เปลี่ยนไปได้รึเปล๊าาาาา แสดงว่าแกรู้ว่าความเป็นเด็กมันสำคัญขนาดไหน บางทีหัวหน้า ป้าข้างบ้าน และคนขายประกันอาจจะกวนใจจนแกลืมสิ่งเหล่านั้นไป งั้นเราจะพาแกไปสถานที่ๆ จะปลุกเด็กน้อยคนนั้นที่หลับไหลในตัวแกขึ้นมา เสียงลิงเจี๊ยกๆ ไก่ร้องต๊อกๆ สิงโตคำรามดังลั่นป่า นี่คือภาพจำล่าสุดของสวนสัตว์ที่แม่พามาตอนกี่ขวบก็จำไม่ได้แล้ว การเดินทางครั้งนี้แม้มันจะเป็นการเดินทางไปข้างหน้า แต่ภาพในหัวเรากำลังการเดินถอยหลัง การออกเดินทางในบางที่เราก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องเห็นอะไรที่สวยงามแปลกใหม่ แต่บางครั้งมันทำให้ภาพที่ทุ้มอยู่ในใจชัดเจนขึ้นต่างหาก จากไร่กาลเวลา Organic Farm เราจึงมุ่งหน้าต่อมายัง ซาฟารี ปาร์ค แอนด์ แคมป์ ที่อำเภอบ่อพลอย เราจ่ายเงิน 150 บาท สำหรับผู้ใหญ่ และ 70 บาทสำหรับเด็ก ก็ได้เวลาก้าวเท้าขึ้นบัสคันเล็กเพื่อเดินทางกลับสู่ความทรงจำกันอีกครั้ง
เจ้ายีราฟคอยาวที่ยื่นหน้าเข้ามาในรถเพื่อกึ่งขอกึ่งแย่งผลไม้ในมือเรา ทำให้ทุกคนในรถตื่นเต้น และขำกันใหญ่ ทั้งวัยรุ่น เด็ก และผู้ใหญ่ บางคนกรี้ดกร๊าดตกใจ บางคนพยายามแย่งชิงความสนใจจากเจ้ายีราฟด้วยการยื่นอาหารไว้ข้างหน้าตัวเอง ในรถค่อนข้างชุลมุนอยู่ไม่น้อย เมื่อเราโตขึ้นเราอาจหลงลืมชีวิตในวัยเด็ก จนทำให้ความฝันหล่นหายไปตามทาง หลายครั้งที่เราต้องกลั้นน้ำตา และสะกดเสียงหัวเราะเพียงเพราะคำว่า เราโตแล้ว แต่การเดินทางมาที่นี่ ทำให้เราได้แววตาที่เปล่งประกาย รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะที่ไร้การประดิษฐ์ “แต่ก่อนนะ ไม่มาง่ายขนาดนี้หรอก” “แต่ก่อนนะ เคยอยากเลี้ยงสิงโต” “แต่ก่อนนะ ขอให้ที่บ้านพามาจนโดนดุไปหลายรอบ” การเดินทางที่ทำให้เท้าก้าวไปข้างหน้า แต่ถอยลงในความคิดช่างเป็นการเดินทางที่แสนพิเศษ และการปลุกให้เด็กคนนั้นได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นเรื่องดีแสนสนุกสนาน
003 เพื่อพักผ่อน
สังคมที่เร่งรีบ รีบตั้งแต่ลืมตาตื่น แม้แต่ฝันดีๆ หลายครั้งก็ยังต้องรีบตื่นเพื่อลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่อยากหลีกหนี หรือถ้ามันไม่แย่ขนาดนั้นการวิ่งตามความฝันก็อาจจะทำให้เราลืมว่าการพักและการผ่อนให้กับตัวเองก็เป็นหนึ่งในสเตปสำคัญของการเดินตามหาความฝัน จากสวนสัตว์เราจึงมุ่งตรงไปยังที่พักสำหรับคืนนี้ Z9 Resort แพเปิดใหม่ท่ามกลางแพเป็นพันๆ ในกาญจนบุรี แต่ที่นี่คือโฉมหน้าใหม่ที่ทำให้วงการแพมุงจากต้องสะเทือน เอาจริงๆ เมืองไทยมีความหลากหลายของหลายสิ่งหลายอย่างมากมาย แต่เวลาเราไปไหน เรามักเห็นสิ่งที่คล้ายจนแถบเหมือนกันอยู่ใกล้ๆ กันเสมอ ทั้งร้านอาหาร ตลาดนัด ที่พัก อะไรที่ดังมักจะโดนทำซ้ำ จนเราหาความแปลกใหม่แทบไม่เจอ และเมื่อมาถึงที่นี่ทำให้เราเชื่อว่า ในเมื่อเราแตกต่างได้ทำไมเราถึงเลือกที่จะทำเหมือนคนอื่น แม้เราจะอยู่บนหนทางเดียวกัน บนแม่น้ำสายเดียวกัน แต่เราก็มีข้อดีที่แตกต่างกัน ลมเย็นๆ พัดจากภูเขาวิ่งลงสู่ผืนน้ำ และพัดผ่านตัวเราไป ด้านหลังของเราคืนห้องพักรูปร่างแปลกตาที่สวยจนสะดุด และหยุดให้ผู้คนเดินทางมาพักที่นี่แบบเต็มยาวไปหลายเดือน
หลังจากที่ใช้ชีวิตเร่งรีบกับงานละทำได้แค่ซุกหัวนอนไปวันๆ มาทั้งสัปดาห์ ใครจะไปคาดคิดว่าแค่เดินทางมาเปลี่ยนห้องนอนมานอนห้องที่เป็นห้องนอนจริงๆ มันทำให้เราได้พักผ่อนแบบสวรรค์มาโปรดจริงๆ เตียงนอนสีขาวนุ่มๆ การตกแต่งด้วยสีสะอาดๆ อย่างสีเทา สีน้ำตาลและขาวทำให้ร่างกายอยู่ในสภาพชวนหลับได้อย่างง่ายดาย ยิ่งเสียงลมและเสียงน้ำที่เหมือนดนตรีขับกล่อมเบาๆ ยามค่ำคืนยิ่งชวนให้ฝันถึงการเดินทางในวันต่อไป
แต่เราก็ยังนอนไม่ได้ เพราะทิวเขาและสายน้ำตรงหน้าช่างเย้ายวนชวนให้เราต้องออกไปหา และการพายเรือคายัคก็เป็นกิจกรรมยอดฮิตทางน้ำที่เราไม่อาจปฎิเสธได้ จะพายเอื่อยๆ ชมวิว รับลมเย็นๆ หรือพายแข่งกันก็แฮปปรี้ สังเกตุมั้ยว่าความสุขและเสียงหัวเราะเอาจริงๆ มันเกิดขึ้นได้ง่ายเสมอเวลาที่เราเดินทาง อาจเพราะเราได้ละจากภาระทั้งหลายลงบ้าง ละความคาดหวังแล้วมาโฟกัสที่ความฝัน โดยมีขอบฟ้าคอยเป็นกำลังใจให้ที่สุดปลายทาง
พระอาทิตย์กำลังจะลาลับท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้ม และสายน้ำเปลี่ยนเป็นสีดำ เราขึ้นจากเรือมานั่งทอดอารมณ์ เอาเท้าจุ่มน้ำ และทำสมองให้ว่างเปล่า นั่งมองท้องฟ้าที่ค่อยๆ เปลี่ยนสีไป อากาศค่อยๆ เย็นขึ้นจนตัวเราแอบหนาวเล็กน้อย แต่ในหัวใจกลับอบอุ่น บางทีชีวิตอาจจะเป็นอย่างท้องฟ้าก็ได้ เดี๋ยวสวยงาม เดี๋ยวดำมืด เดี๋ยวมีพายุ ไม่ว่าจะสุขจนน้ำตาแทบไหล หรือทุกข์จนอกไหม้ ยังไงซะเราก็ยังมีพรุ่งนี้ไว้เป็นความหวัง ไม่มีอะไรอยู่ทานทน ทั้งความสุขและความทุกข์ อย่าไปยึดติด แต่จงมีความหวังและรอคอย
ท้องฟ้าและผืนน้ำที่ดำสนิทพอเช้าก็สดใสดังเดิม เราบิดขี้เกียจ ถีบตัวเองจากเตียงดูดวิญญาน เดินหันหน้าเข้าหาแสงเช่นทานตะวัน ข้างหน้าคือพลังงานทางกายชั้นเลิศและถัดไปคือพลังงานทางใจชั้นดี เขื่อนขนาดใหญ่และภูเขาซ้อนกันเป็นชั้นๆ ดวงอาทิตย์ค่อยๆ เคลื่อนตัวสูงขึ้นมอบความสว่างกลับคืนสู่โลก แม้มื้อนี้อาหารจะหน้าตาธรรมดาๆ ไม่หรูหรา แต่ถ้าเทียบกับการนั่งกินเป็ดย่างน้ำแดงในห้องสุดหรูทรงสี่เหลี่ยม การออกมานั่งกินอาหารธรรมดา ณ ห้องอาหารธรรมชาติก็ชนะขาดไปหลายช่วงตัว เมื่อเราได้พักก็มักทำให้เราพร้อมสำหรับการผจญภัย บทเรียนของชีวิตที่รอเราอยู่
004 เพื่อคืนชีวิตให้มีชีวา
เราทั้งหลายรับรู้ว่าโลกใบนี้กลมเหมือนผลส้ม แต่ชีวิตของเรากลับมีแต่สี่เหลี่ยม หน้าจอสี่เหลี่ยม ตึกสี่เหมี่ยม ห้องสี่เหลี่ยม แว่นสี่เหลี่ยม วันแต่ละวันผ่านไปแทบจะเหมือนเดิม จากคนก็คล้ายจะกลายเป็นหุ่นยนต์ เพราะวิถีแบบนี้มันฝืนธรรมชาติชีวิตเลยขาดชีวา แต่เราจะชวนแกมาเติมธรรมชาติให้กับชีวิตด้วยวิธีง่ายๆ ก็แค่กลับไปหาธรรมชาติยังไงล่ะ
พอเชคเอ้าท์จากที่พักเราก็มุ่งหน้าสู่น้ำตกเอราวัณ น้ำตกบนฝั่งแม่น้ำแควใหญ่ ที่สวยงามเหมือนสวรรค์ชั้น 7 เพราะที่นี่ก็มี 7 ชั้นเช่นกัน น้ำสีเขียวมรกตที่ใส๊จนเห็นฝูงปลาที่แหวกว่ายแบบสบายใจเป็นเครื่องการันตีได้ว่าธรรมชาติที่นี่ยังอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก เสมือนโอเอซิสแห่งผืนป่า จะมานั่งเล่น นั่งกินส้มตำ ชมน้ำตก หรือกระโดดลงแหวกว่าย ทุกอณูล้วนมีแต่ความสุข และความสุขสวยงามแบบนี้เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องช่วยกันรักษาและปกป้องไว้ให้กับมนุษย์รุ่นต่อๆ ไป เพราะนี่คือคุณค่าของโลก คือของขวัญจากธรรมชาติ ที่นี่ทำให้เรารู้สึกว่ามนุษย์นั้นกระจ้อยร่อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับธรรมชาติ แต่ธรรมชาติก็ยังใจดีกับมนุษย์ คอยปกป้อง และคุ้มภัยจากมลภาวะต่างๆ ใครที่คิดแต่จะเอาผลประโยชน์ส่วนตนหรือจ้องทำลายธรรมชาติ ก็เหมือนกำลังฆ่าเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ มันคือความต่ำช้าของจิตใจ
005 เพื่อเรียนรู้จากอดีต
คนเราแก้อดีตไม่ได้ แต่กำหนดอนาคตได้ เพราะเรามีการเรียนรู้ว่าสิ่งใดที่ทำแล้วดี สิ่งใดที่ทำแล้วร้าย ตามที่แม่คริสตีน่าบอกว่าประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน เปลี่ยนไปสู่สิ่งที่ดีกว่า เราเดินทางจากธรรมชาติสู่การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ ณ ช่องเขา ที่ถูกสร้างขึ้นจากฝีมือมนุษย์ในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 อดีตอันขื่นขมถูกทำเป็นพิพิธภัณฑ์แหล่งรวบรวมข้อมูลภาพถ่าย ข้าวของเครื่องใช้ระหว่างการสร้างทางรถไฟเพื่อให้เราได้เรียนรู้ จัดสร้างโดยรัฐบาลออสเตรเลีย ความสวยงามที่ซ่อนความเจ็บปวด คราบน้ำตา และความตายมากมายไว้ที่นี่
เราโชคดีแค่ไหนที่ไม่ได้เกิดมาถูกกดขี่ข่มเหงอย่างหนัก เราอยู่ในยุคที่โลกมีความเมตตาและมีเสรีภาพมากขึ้น เราย้อนรอยกลับมาดูประวัติศาสตร์ เพื่อเรียนรู้ และทบทวนตัวตนของเราในแต่ละก้าวที่เราก้าวเดิน ขนาดภูเขาสูงมนุษย์ก็สามารถพิชิตได้ หรือแม้แต่จะขุดทะลวงด้วยมือเปล่าก็ยังสามารถทำได้ ความอัศจรรย์และความสามารถของมนุษย์นั้นไปได้ไกลเท่าๆ กับจินตนาการของเรานั่นล่ะ ถ้าเราฝันได้มันย่อมเป็นจริงได้ถ้าหากเรามีความพยายามมากพอ คนแพ้ไม่ใช่ต้องแพ้ตลอดกาล ผู้ชนะถ้าไม่พยายามก็พลาดได้ แต่ชีวิตจริงมันไม่มีผู้แพ้ ไม่มีผู้ชนะ มีแต่คนที่มีความสุขกับปัจจุบันหรือคนที่จมทุกข์อยู่กับอดีต แกหล่ะอยากเป็นคนไหน
006 เพื่อเห็นคุณค่าของชีวิต
มนุษย์นั้นเข้มแข็งแต่ก็อ่อนแอ ห้าวหาญแต่ก็ขี้กลัว ชีวิตก็ย้อนแย้งเช่นนั้น เหมือนจะยืดยาวแต่แท้จริงแล้วแสนสั้น เหมือนจะยืดหยุ่นแต่แท้จริงแล้วเปราะบาง เราไม่มีวันรู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร วันนี้หัวเราะ พรุ่งนี้อาจระทม วันนี้มีชีวิตอยู่ แต่พรุ่งนี้อาจหยุดหายใจ ดังนั้นรักใครให้รีบบอก เกลียดใครให้รีบลืม เพราะชีวิตสั้นๆ ของเรานั้นมีคุณค่าเกินกว่าจะคิดถึงเรื่องที่ไม่ดี
ออกจากช่องเขาขาดเราก็ขับรถมุ่งหน้าต่อมายังทางรถไฟสายมรณะ อดีตแห่งการสร้างที่แสนโหดร้ายในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 เส้นทางรถไฟสายประวัติศาสตร์ ไทย-พม่า ระยะทางกว่า 415 กิโลเมตร ปัจจุบันการรถไฟแห่งประเทศไทยเปิดเดินรถบนเส้นทางสายธนบุรี-น้ำตก(บ้านท่าเสา) ทุกวัน แม้เรื่องราวมันจะเศร้าแต่ที่นี่ก็กลายมาเป็นจุดท่องเที่ยวที่ผู้คนทั่วโลกให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะความสวยงามของเส้นทางที่วิ่งเลาะภูเขาและริมน้ำ รวมถึงความคลาสิคของรถไฟที่หลายประเทศหาชมได้ยากแล้ว อีกทั้งประวัติศาสตร์ที่ซ่อนอยู่ตลอดเส้นทาง ในทุกรางรถไฟและหมอนรถไฟแต่ละชิ้นล้วนเล่าเรื่องราวความทุกข์ใจของผู้ที่สร้างมันมา เราโชคดีแค่ไหนที่ไม่ต้องอยู่ท่ามกลางไฟสงคราม ไม่ต้องพลัดพรากจากคนที่รักเพราะความโลภของคนบางกลุ่ม แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเราจะมีเวลามากพอสำหรับสิ่งที่เรารักไปตลอดกาล กลับบ้านไปบอกรักแม่ ขอบคุณพ่อ กอดเพื่อน จะได้ไม่มานั่งเสียใจหากพลาดโอกาสดีๆ ไป
007 เพื่อมีความสุข
แน่นอนว่ามนุษย์เราแสวงหาความสุข บางทีความสุขอาจเกิดจากการอยู่บ้าน อาจเกิดจากการทำงาน อาจเกิดจากการกิน อาจเกิดจากการได้ทำอะไรใหม่ๆ มันเกิดจากอะไรก็ได้ แต่มนุษย์เดินทางอย่างเรา ความสุขที่สุดก็คือการได้เดินทาง พอซึมซับประวัติศาสตร์กันมาจนตัวแทบไหม้ เวลาบ่ายแก่ๆ แบบนี้ร่างการเริ่มเรียกร้องคาเฟอีนและคาเฟ่สวยๆ ก่อนเดินทางกลับเข้าป่าคอนกรีต เพื่อเป็นการปิดทริปแบบชื่นใจขึ้นมาอีกแล้ว เราเลือกร้านคาเฟ่เล็กๆ สีขาวทรงสีเหลี่ยมคล้ายกล่องแห่งนี้ ดูเรียบง่ายแต่ก็ชวนให้หลงไหล ภายในร้านมีกระจกบานใหญ่ให้เราได้นั่งชมวิวด้านนอก ส่วนด้านในเน้นที่โทนสีขาว เฟอร์นิเจอร์สีเข้มดูอบอุ่น ต้นไม้สีเขียวในกระถางใหญ่บ้างเล็กบ้าง และแคนตัสต้นน้อยๆ ชวนสดชื่น ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายจากไอร้อนได้เป็นอย่างดี
เราสั่งเมนูอิตาเลี่ยนโซดา แต่ที่นี่ด้วยความมีฟาร์มออแกนิค อิตาเลี่ยนโซดาของเค้าเลยไม่ธรรมด๊า เพราะมันมีดอกไม้ โรสแมรี่ ใบไทม์ เฟื่องฟ้า เก๊กฮวย มะนาวใส่อยู่ด้านบน โดยเจ้าดอกไม้เหล่านี้เนี่ยสามารถกินได้ทั้งหมดเลยนะแก เพราะดอกไม้ทางร้านปลูกเองไม่มีสารพิษ สามารถเติมน้ำเปล่าเป็นแก้วที่ 2-3 ได้ จะได้รสชาติแบบสดชื่นนนเว่อร์ โดยตัวนี้เป็นซิกเนอเจอร์ของร้านนาจาาาา แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้ว แกล่ะ อะไรทำให้แกมีความสุข ถ้ารู้แล้วก็ทำซะ แต่ถ้ายังไม่รู้ก็ลองออกเดินทางดูสิ
ชีวิตไม่เคยมีสูตรสำเร็จ การเดินทางก็เช่นกัน สิ่งที่เราบอกแกเมื่อแกไปเจอเองมันอาจจะไม่เหมือนกันก็ได้ ไอ้ที่เราชอบแกอาจจะเกลียด ไอ้ที่เราไม่เคยเจอแกอาจจะเจอก็ได้ สิ่งที่เราบอกแก แกไม่ต้องเชื่อนะ แต่แกต้องพิสูจน์ดิ ป่ะ ออกไปพิสูจน์ดูว่ามันจริงรึเปล่า ออกไปใช้ชีวิตให้สมกับที่มีชีวิต Live Alive ให้มีรอยยิ้มและสีสัน อ่อ แล้วกลับมาบอกเราด้วยนะ สำหรับเราเมื่อการเดินทางหนึ่งจบลง เราก็ไม่รู้หรอกว่าเราเข้าใจความหมายของชีวิตเพิ่มขึ้นมั้ย หรือหาคำตอบได้รึเปล่าว่าชีวิตคืออะไร แต่ที่แน่ๆ มันทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก ยังอยากเดินทางต่อ แม้ว่ามันอาจจะเสียเงิน เสียเวลา แต่ถ้าแลกกับประสบการ์ณ การเรียนรู้ และความสวยงามที่ได้มามันก็แสนคุ้ม
กาญจนบุรีรอบนี้ก็ไม่ผิดหวังเหมือนเคย เป็นการเดินทางทั้งไปข้างหน้าด้วยความหวัง บนวิถีชีวิตที่เต็มไปด้วยความฝันกับการลงมือทำ และการเดินทางย้อนไปข้างหลังเพื่อทบทวนอดีตและตัวตน ถ้ากาญจนบุรีเป็นผู้หญิงก็คงเป็นแม่หญิงสมัยอยุธยาที่ทั้งสวย ทั้งเก่ง ยิ่งใหญ่ และเป็นที่หมายปองของนาๆ ประเทศ ออเจ้าว่าจริงหรือไม่ ถ้าออเจ้าไม่เชื่อก็จงเดินทางเพื่อพิสูจน์ดูเถิด และหากออเจ้าเห็นด้วยก็รีบเดินทางเถิด
